Սովորել է Թիֆլիսի Լիսիցյան մասնավոր պանսիոնում, ապա հռչակավոր Ներսիսյան դպրոցում, գեղարվեստի ուսումնարանում, որտեղ կերպարվեստի առաջին դասերն առավ մեծանուն նկարիչ Եղիշե Թադևոսյանից: Արվեստի նկատմամբ մեծ սերը Արտավազդին հասցրեց Մոսկվա` Պ. Ի. Կելինի նկարչական ստուդիայում սովորելու:
Մեզ են հասել Արտիկի գեղանկարչական մի քանի աշխատանքներ, չափածո, արձակ գործեր, արվեստաբանական վերլուծություններ և հոդվածներ, նաև պիեսներ կերպարվեստի հռչակավոր վարպետների մասին` «Վան Դեյք», «Տիցիան», «Ռուբենս» և այլն: Այդ պիեսներից մի քանիսը բեմադրվել են Թիֆլիսում:
Առաջին աշխարհամարտին զորակոչվել է բանակ, ապա կամավոր մնացել է Արևմտյան Հայաստանում և աշխատել «Համառուսական քաղաքների միության» կովկասյան կոմիտեում: Իր ժողովրդի համար ամենածանր ժամանակաշրջանում նա եղել է ռազմաճակատում, ծառայել Իգդիրում, Ջուլֆայում: 1916-ին նշանակվել ՀՔՄ բուժսանիտարական բաժնի Վանի շրջանի լիազոր ներկայացուցիչ` գաղթականների համար բացելով սննդատու կայաններ, իջևանատներ, բուժկետեր: 1918-ին ընդամենը 24 տարեկան հասակում զոհվել է Վանում: Արտիկի նահատակությունը մեկընդմիշտ ընկճեց Թումանյանին և մեծապես արագացրեց նրա մահը: